nieuweling

Isabeau stond achter een boom en keek naar het groepje.

"Pittig dametje, ik zal je moeten straffen, voor jou gedrag gaan je ouders boeten, en als je die niet hebt word je mijn slavin, tenzij je natuurlijk je excuses aanbied."

Isabeau kwam achter de boom vandaan. ''laat dat meisje met rust'' zei ze.

Heer Hector werd woest, hij was al humeurig omdat zijn vrouw vandaag was gestorven en zei:"Soldaten te wapen!"

Isabeau ging bij het meisje staan en keek naar de mannen. '' ik zeg het nog een keer laat haar met rust'' zei ze.

''doe je best maar je zal ze toch nooit vinden'' zei impa

Isabeau keek naar het meisje. ''vertel me eens hoe heet jij?'' vroeg ze vriendelijk.

"De galg!" Hij kwam dichterbij maar verder geraakte hij niet hij zag in het meisje zijn vrouw die gedood was door een staatsrivaal en zei:"Wapens weg. Jullie verdienen mijn excuses, mijn vrouw is vandaag gestorven."

''lady impa'' zei impa haar handen trilden van woede en angst

Isabeau liep naar de man toe. ''excuses aanvaard het is moeilijk om iemand te verliezen'' zei ze.

"Mijn excuses, ik..ik." Hij stapte op en liep triest achteruit en de Bodyguards volgden maar.

''wat erg voor u'' zei lady impa je kon horen dat ze het meende

Isabeau keek naar de man ze had medelijden met hem maar liep hem niet achterna.

"Ik nodig jullie hierbij uit op de uitvaart, vanmiddag om 10 uur 30 zal die plaats vinden." Heer Hector stapte triest naar voren tot achter de meiden.

impa probeerde van het paard af te stappen maar viel een beetje klunzig op de grond

''ik zal zien of ik kom'' zei ze en keek naar de lucht.

impa stond op en veegde haar jurk af ''ik zal er wel zijn'' zei ze

"Het zou leuk zijn moest u komen, ik heb haar 9 jaar gehad als vrouw en nu is ze dood, we waren even oud, even goed, even in alles, zelfs in de kracht" Heer Hector zat tegen zich zelf te praten.

lady impa liep naar hem toe en gaf hem een knuffel omdat ze medelijden met hem had

Isabeau keek toe naar de twee. Ze deed een paar stappen naar achteren.

Heer hector nam haar op het paard en huilde tegen haar uit. En besefte niet meer dat ze maar een burger was en zei:"Zouden we nu ineens niet beter doorrijden naar het kasteel ,Français? "Ja heer, het word stil aan tijd." Français was de leider van de bodyguards.

impa had het niet gezien

"Zou u mee willen rijden naar het kasteel, miss Impa?"

impa keek even naar de grond alsof ze erover moest nadenken ''ja heer ik ga mee'' zei ze toen

Isabeau ging op een rots zitten terwijl ze nog steeds naar de twee keek.